Siberische tijgers zijn de grootste en de sterkste van alle katachtigen. Ze hebben een groot, zwaar en sterk lichaam. Ze zijn dus gebouwd op het vangen en doden van grote prooien. Aan de poten zitten stevige, scherpe klauwen die ze kunnen uitslaan. Ze hebben ronde oren die zwart zijn aan de achterkant met een witte stip in het midden. Hun dikke wintervacht is lichter van kleur dan de zomervacht.
Waar leven Siberische tijger?
De tijger leeft in veel verschillende soorten gebieden. Hij leeft (leefde) in tropische regenwouden, naaldwouden, mangrove moerassen, graslanden, savannes en rotsachtige gebieden. Zijn grootte, kracht en goede schutkleur zorgen ervoor dat hij in al dit soort gebieden kan leven. Wel moeten er dan genoeg prooien en voldoende water te vinden zijn. In de winter heeft de Siberische tijger het soms moeilijk wanneer er een dik pak sneeuw ligt. Dat komt niet omdat ze het koud krijgen want ze hebben een lekkere warme, dikke wintervacht. Het is de mens die hem in deze tijd in de problemen brengt. Hij is alleen als er sneeuw ligt in staat om de sporen van de tijger te volgen. Hierdoor kan hij de tijger vinden en doden.
Wat eten Siberische tijger?
Siberische tijgers zijn echte vleeseters (carnivoren). Ze leven van grote prooien, soms zijn deze wel drie keer zo zwaar als zijzelf, bijvoorbeeld een buffel. Siberische tijgers verschijnen regelmatig op de stranden langs de Japanse Zee. Daar hebben ze het gemunt op herten die zout likken en eten van aangespoeld zeewier.
De Siberische tijger deelt zijn leefgebied met twee soorten beren: de bruine beer en de kraagbeer. Tijgers en beren zijn vijanden van elkaar omdat ze van dezelfde prooien moeten leven. Als de tijger de kans krijgt zal hij de beer verjagen, of zelfs doden en opeten. De tijger is echter niet altijd de sterkste in het gevecht. Een volwassen bruine beer weegt wel twee keer zoveel als een tijger. Daarom volgen bruine beren (zeker als ze hongerig uit hun winterslaap komen en er weinig voedsel te vinden is) vaak een tijgerspoor. Dit doen ze net zolang tot ze een tijger hebben gevonden met een prooi. En dan maar hopen dat ze het gevecht om de gedode prooi winnen.
Familie
Mannelijke tijgers bakenen een groot gebied af met urine. Ze sproeien tegen verschillende bomen en laten andere tijgermannen op deze manier “ruiken” dat het hun gebied is (territorium). Ook krabsporen op bomen zijn een teken voor andere mannen dat het gebied al bezet is. Ze laten geen andere mannen toe in hun territorium. Een gebied van 1 tijger kan wel vijftig bij vijftig kilometer groot zijn. In zo’n gebied mogen wel vrouwelijke tijgers wonen, zelfs meerdere. Ze leven niet in groepen bij elkaar maar allemaal verspreid; we noemen dat solitair (alleen).
De mannen vechten wel eens met elkaar om een leefgebied en hierbij vallen er ook wel eens doden. Daardoor zijn er minder mannelijke tijgers dan vrouwelijke. Neemt een nieuwe man, na het winnen van het gevecht, het gebied over, dan horen de vrouwtjes die daar leven er ook bij. Natuurlijk wil de nieuwe baas graag zijn eigen kinderen op de wereld zetten. Daarom doodt hij de eventuele jongen van zijn oude rivaal. De vrouwtjes kunnen dan snel in verwachting raken van zijn eigen jongen. De jongen blijven zo’n anderhalf jaar bij hun moeder en gaan dan op zoek naar een eigen plek.
Vijanden
De Siberische tijger wordt ernstig bedreigd door bejaging en vernietiging van hun leefgebied. Aan het eind van de tweede wereldoorlog waren er nog maar enkele tientallen tijgers over. Op het laatste nippertje werd er ingegrepen: in 1947 werd de tijger een beschermde diersoort waar niet meer op gejaagd mocht worden. Het ging een tijdje beter maar daarna ging men “stiekem” jagen (stropen) en daalde het aantal weer.
De Siberische tijger wordt niet alleen om zijn mooie vacht gedood door de mens. Een andere reden is het gebruik van lichaamsdelen in medicijnen in veel Aziatische landen. Veel Aziaten geloven dat je door het gebruik van deze medicijnen iets van de kracht van de tijger overneemt. In China brengen de medicijnen die men maakt van de verschillende lichaamsdelen van één tijger wel € 75.000,00 op!
Ook in Rusland is het zo dat er steeds meer bomen gekapt worden. Voor het vervoeren van het gekapte hout worden er wegen aangelegd in de bossen. De stropers kunnen hierdoor veel verder het bos in en de tijgers makkelijker vinden. De prooien waar de tijger van leeft hebben ook steeds minder plek, waardoor het er steeds minder worden.
Wist je dat…
… een tijger wel veertig kilo vlees in één maaltijd naar binnen kan werken?
… 90% van zijn pogingen om een prooi te vangen mislukt?
… de helft van de tijgers die geboren worden niet ouder wordt dan twee jaar?
… er vroeger acht verschillende soorten tijgers (ondersoorten) bestonden?
De Kaspische, Balinese en Javaanse tijger zijn al uitgestorven (bestaan niet meer), de Chinese tijger is bijna uitgestorven. Iets meer zijn er nog van de Achterindische, Siberische, Sumatraanse en Bengaalse tijger. Maar ook deze laatste ondersoorten worden bedreigd met uitsterven.