De Faeröer zijn een groep eilanden in de Atlantische Oceaan . Als u alle kleine rotsachtige eilanden neemt, zijn er meer dan 700. Geen enkel punt in de Faeröer is meer dan vijf kilometer van de zee verwijderd.
Hoewel de archipel tot Denemarken behoort, mogen de mensen van de Faeröer het meest zelf beslissen over hun eilanden. In totaal wonen hier ongeveer 50.000 mensen, een kwart van hen in de hoofdstad Thorshavn. De inwoners worden Faringer genoemd. Sinds de middeleeuwen wonen hun voorouders op de eilanden.
De inwoners leefden lange tijd op schapen. De wol werd in het buitenland verkocht. Nu is vissen de belangrijkste, in het verleden jagen op walvissen .
Op de Faeröer zijn er veel bloeiende planten, korstmossen , mossen en paddestoelen. Bomen bestaan daarentegen niet van nature. Daarom is hout waardevol. Vroeger spoelden huizen en boten van drijfhout de zee aan. Al ongeveer honderd jaar proberen mensen bomen te planten. Maar deze bomen zijn niet groot.
Ze spreken hun eigen taal , Faeröers. Het is gerelateerd aan Noors en IJslands . De Reformatie maakte van Deens de belangrijkste taal. Zelfs de lessen op school werden in het Deens gegeven. De Faeröerse literaire taal zou kunnen overleven in de oude ballades en de gesproken dagelijkse taal.
In de achttiende eeuw schreef een geleerde een woordenboek Faeröers-Deens- Latijn . Hij geloofde dat de Faeröers zouden uitsterven en wilde de taal bewaren voor het nageslacht. In 1937 werd het Faeröers erkend als een schooltaal. Tegenwoordig leren de schoolkinderen Deens vanaf het 3e leerjaar. Meestal beheersen ze het later heel goed. Denen horen meestal hun accent. Deens is de tweede taal in de Faeröer. Engels wordt steeds belangrijker.
In de hoofdstad Thorshavn is er een kleine universiteit , waar onder andere de toekomstige leraren in het Faeröers studeren . Ze vermijden vreemde woorden. Dat is de naam van de tv “sjónvarp”. Dat betekent vertaald “zicht gooien”. Een “útvarp”, een “off-cast”, is een radio) of tónlist, is “sound-art”, muziek.