Door alle eeuwen heen hebben filosofen en genezers zich met planten en kruiden als evenzovele bronnen van gezondheid bezig gehouden. Al meer dan 2000 jaar geleden somde de Griekse arts Hippokrates (±460 – ±377 voor Chr.), die de ‘Vader der geneeskunst’ wordt genoemd, in zijn geschriften al honderden planten op die geneeskrachtige werking zouden hebben. De Middeleeuwse en tot op heden beroemd gebleven kruidkundigen, Paracelsus en Hieronymus Bock hebben de kennis der kruiden tot grote hoogte gebracht. Kruiden en planten behoorden tot de belangrijkste onderwerpen van onderzoek.
Ook onze eigen beroemdheid op medisch terrein, Dr. H. Boerhaave (1608-1638), leids hoogleraar, en medicus van wereldfaam ging bij het vaststellen van een therapie dikwijls te rade bij de natuur.
Hoe dichter de mens stond bij de natuur en hoe afhankelijker hij ervan was, hoe meer belangstelling hij toonde voor de hem omringende planten en kruiden. Vooral kloosterlingen -monniken en nonnen -en herders die veel leerden van het gedrag der dieren die immers instinctief weten welke kruiden, planten en vruchten ze moeten gebruiken bij bepaalde aandoeningen, beheersten de kennis der genezende kruiden.
De opkomst der chemie met zijn farmaceutische produkten ter genezing van ziekten, heeft de belangstelling voor en behoefte aan natuurproducten bij leken ten onrechte een tijdlang op de achtergrond geschoven, hoewel er nu duidelijk een hernieuwde belangstelling gaande is.
Planten en kruiden leveren ons, mits op de juiste wijze en in voldoende hoeveelheden toegediend alle stoffen die wij voor het instandhouden van de gezondheid nodig hebben, zoals natrium, calcium, kalium, magnesium, kiezelzuur, ijzer, fosforzuur, broom, chloor, jodium, mangaan, nog afgezien van vitamines enzovoort.
Een goed idee is -waar dat mogelijk is -ze zelf te kweken, te oogsten en te drogen. Belangrijk is het tijdstip van oogsten, namelijk als de kruiden in bloei staan. De werkzame stoffen zijn dan het best ontwikkeld. Laat de planten, bloemen en blaadjes uitsluitend in de schaduw drogen, want in de zon verliezen ze veel kracht en aroma. Hang de bloemen en de kleine blaadjes in poreuze zakjes, bijvoorbeeld van tule, de grote bladeren kunnen aan draden geregen worden en bijvoorbeeld op een droge zolder gehangen tot ze goed droog zijn. Bloempjes en vruchten van bijvoorbeeld kamille, mint, salie, lavendel, enzovoort worden van de stengel geplukt en met de fijngewreven bladeren, wortels en de bast in glazen potjes bewaard. Zorg voor goed afsluitende deksels. Zet de thee als volgt: maak eerst de pot goed heet met kokend water, giet het water af, en doe van het kruid een eetlepel per kop in de pot. Doe er dan opnieuw kokend water op en laat het kruid tien minuten onder een theemuts trekken, zodat alle werkzame stoffen der kruiden in de vloeistof zijn terecht gekomen.