Reisverslag Duitsland

In Duitsland word je voornamelijk getracteerd op huizen met Fachwerk en dikke Beiers in Lederhosen die in bierkelders omvangrijke pullen gerstenat naar binnen gieten. In het Schwarzwald en de Harz kijk je tevergeefs uit naar de zo geroemde everzwijnen. Die zitten allang in wildreservaten. Zeelieden geven uit onnozelheid nog altijd hoog op over de genietingen die in de Herberstrasse in Hamburg zouden zijn te vinden. Deze straat is echter sinds jaar en dag veranderd in een mistroostig staatsbordeel. Ook de Reeperbahn is al zó lang een centrum van pikant plezier dat je je al spoedig van die professionele vermaaksmachine afwendt.

 

Het andere uiterste is de Rijn. Op deze rivier, helaas tot slechts aan Lobith toe in Nederl&nds bezit, laten zich jaarlijks grote hoeveelheden oudere Nederlanders in riviercruiseschepen vervoeren. Een stemmig dansje, een glaasje Moezclwijn en naarmate de gemütlichkeit stijgt wordt al snel ingehaakt voor een polonaise. Om de dag worden deze mensen even vrijgelaten in een stadje langs de Rijn. Daar mogen ze proeven van slechte witte wijn en ‘Reiseandenken’ kopen: een groen h’oedje met veren, een wandelstok of een plastic beeldje van de Lorelei.

Als je naar het platteland van Noord-Duitsland gaat, hoef je nauwelijks de moeite te nemen Duits te spreken. Ze verstaanje toch wel.

In Zuid-Duitsland waar de bergen zijn en de Lederhosen iedere zaterdagmiddag nog in het vet gezet worden, moet je wèl Duits kennen. Hier liggen ook de grote wintersportoorden waar je de grootste kans op sneeuwzekerheid hebt.

Midden-Duitsland beveelt zijn bergen ook aan als prachtige skiterreinen die op korte afstand van Nederland liggen, maar als het weer even tegenzit, zie je er geen sneeuw maar modder. Bovendien komt de hele bevolking van het Ruhrgebied erop af zodra et een pakket sneeuw is gevallen.