Isaac Newton werd geboren in Woolsthorpe op 4.01.1643 en stierf in Londen op 31.3.1727.
Hij werd geboren na de dood van zijn vader en groeide op met zijn moeder en grootmoeder. Hij ging naar de dorpsschool, later naar de Latijnse school in het naburige stadje Grantham. Een oom, die pastor was, had het effect dat de jongen het vaderlijke landgoed niet hoefde over te nemen, maar zijn sterke neiging tot wiskundige studies, experimenteel onderzoek en ambachtelijke constructies mocht volgen. Hij verhuisde op 18-jarige leeftijd naar Cambridge University en had het geluk een wiskundeleraar te vinden in Isaac Barrow, de enige wetenschappelijk georiënteerde leerstoel daar, die zijn talent promootte. Toen de pest in 1665 Engeland trof, verbleef Newton twee jaar thuis in Woolsthorpe. Zelf bekende hij dat hij op dat moment in de bloei stond van zijn creatieve krachten. Zowel zijn prestaties in calculus als in mechanica en optica hebben hun wortels in die tijd. Newton ging snel door de academische ladder, was Master of Arts in 1668 en volgde Barrow op in 1669.
Vertrekkend van R. Descartes en John Wallis stichtte hij de calculus en de serietheorie, bepaalde kromming en keerpunten van vele krommen. Het leverde ook een belangrijke bijdrage aan de systematische ordening van de curven. In 1704 rangschikte Newton krommen in de Enumeratio linearum tertii ordinis (“Lijst van derde-orde lijnen”) volgens het aantal punten dat ze gemeen kunnen hebben met een rechte lijn. Hij herkende de transcendentie van alle spiralen.
“Een lijn van oneindige orde is er een die een rechte lijn op oneindig veel punten kan kruisen, zoals de spiraal, de cycloïden, de quadrix en elke lijn die wordt gecreëerd door een oneindig aantal omwentelingen van een balk of een wiel.”
Newton is een van de belangrijkste natuurwetenschappers in de mensheid. Fundamentele bijdragen aan dynamiek, optica, hemelmechanica, wiskunde en scheikunde kenmerken zijn levenswerk en het feit dat het wetenschappelijke wereldbeeld dat hij vormde onbetwistbaar geldig was voor meer dan twee eeuwen.
Op het gebied van wiskunde is Newton met name in de infinitesimale wiskunde en algebra ontstaan. Zonder twijfel overtreft het fysieke werk van Newton zijn wiskundige prestaties, hoe belangrijk ze ook zijn. Zijn historische prestatie bestaat uit de formulering van een alomvattende wet van de zwaartekracht en het wiskundige bewijs dat de wetten van Kepler van planetaire beweging voortvloeien uit de wet van de zwaartekracht en vice versa, een bewijs dat Newton uiterlijk tussen 1679 en 1684 had. De bekendste zijn de drie basiswetten van beweging (traagheidsbeginsel, kracht als product van massa en versnelling, actio gelijk aan reactio).
In zijn wetenschappelijke werk was Newton buitengewoon consistent, hardwerkend en volhardend, en in een buitengewone mate abstract-theoretisch inzicht gecombineerd met experimentele en manuele vaardigheden.